အလႊဲမ်ားနွင့္ တသက္တာ
မိုးအျဖိဳက္ မစိုက္တဲ ့ပန္း
နမ္းရိႈက္ခြင့္ ခက္မယ္မွန္း
သိရက္နဲ ့ ႏြမ္း ေ၀းရမွ လြမ္း.
သူမ်ားနဲ ့မတူတဲ ့ ငါ့အတ္တကို ဘံုထုတ္ၾကည္ ့ေတာ့
ရြာအျပင္ စားက်က္ေပၚမွာ ငါေပါ့
ဒါေတာင္ ျမက္ေတြကို လွ်ာနဲ ့ လွ်က္ၾကည္ ့ေနတံုး .
ဒဏ္ရာကျပင္း
ေသြးေတြအၾကိမ္ၾကိမ္ အန္လို ့
ညေစ်းတန္းေတြမွာ
ေဆး၀ါးအတုေတြ မွီ၀ဲခဲ့ရေပါ့.
စိန္ေတြစီ တိမ္ရထား
မွီလို မွီျငား
ကုန္းေၾကာင္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ ့…….
ပန္းပြင့္ခဲ့တာ ေသခ်ာပါတယ္
လေရာင္ဆမ္းလို ့ လား
ပ်င္းေယာင္ သမ္းလို ့လား.
ရာမ ၂၅
No comments:
Post a Comment