ညတခု၏ လြမ္းခ်င္း

လသာရာလမ္း
ေလွ်ာက္ဖူးၾကတယ္.
ည အေမွာင္ေတြထဲ
ခ်စ္သူ လက္ေႏြး ကိုင္ေထြးလို ့ေပါ့.

ေလေျပေတြကိုနမ္း
အၾကင္နာေတြ စမ္းၾကရင္းနဲ ့
ေမာင္…ငါတို ့နီးၾကဖို ့ ဘာလို ့မၾကိဳးစားခဲ့တာလဲ တဲ ့.

လေရာင္အလက္မွာ ေၾကြခဲ့တဲ ့ၾကယ္ေလးကိုေငးရင္း
ျမတ္နုိးျခင္းဆိုတာ အခ်စ္မွာမပါခဲ့လို ့
ေရာင္စဥ္ မညီတဲ ့ ဘ၀ထဲ
မေခၚရက္လို ့ပါ ခ်စ္သူရယ္.

မဆံုနိူင္တဲ ့ လမ္းထဲ
အမွတ္တမဲ ့ျဖတ္သြားတဲ ့ ေရပြက္ေလး
ခနေန အနည္ထိုင္သြားမွာပါ.

ဇတ္သိမ္းၾကဖို ့ ေန၀င္ခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့လဲ
အယူခံ မ၀င္ေတာ့ဘူး ခ်စ္သူရယ္
ငါ့အတြက္……….
ေန၀င္စရာ မရွိေအာင္
ည ခဲ့ပီေလ .

ရာမ ၂၅

လမွာ ပြင့္ေသာ

လြန္ေလပီးေသာ အခါက အတိတ္ဆို
အရိပ္လို လိုက္မလာေအာင္
အဆိပ္ေသာက္ခဲ ့ သင့္တယ္.
ရနံမဲ ့ ေသဆံုးျခင္းေတြထဲ
အလကားရတဲ ့
ဥေပခါ တရား နဲနဲထဲ ့ေပးပါ
အားပါးတရ က်ဆံုးပါရေစ.
ေဘာင္ေတာ့ မခတ္ပါနဲ ့
အလြမ္းေတြ လြတ္လပ္စြာ ေမြးဖြားပါေစေလ.
ပန္မျဖစ္တဲ ့ ပန္း
ရည္ရြယ္ရာသို ့လွမ္း နိုင္ဖို ့အေရး
ေသြးလႈေပးမယ္.
ေတာ္တန္ရာမထိုက္ ေရြလမွာစိုက္
နန္းထိုက္တဲ ့ပန္း
ေနာင္အစဥ္ေအးရေအာင္
ေလေျပေဆာင္ေသြးလို ့
ရင္နင့္ ေအာင္ ေမႊးေစ.

ရာမ ၂၅

ၾကက္ေျခခတ္

မတိုင္တည္ခဲ့ ေပမဲ ့
မယိုင္ခဲ့တဲ ့
ရင္နွစ္သည္းခ်ာ ဒီအခ်စ္ဟာ
ၾကမ္းခင္းေစ်း သတ္မွတ္လို ့မရပါဘူး.
ေလာ ကၾကီး မရပ္တန္ ့ခင္ အခ်ိန္အထိေတာ့
ေ၀ဒနာေတြကို ဂူသြင္းျမ ူပ္နွံ ေနရတံုးေပါ့.
မဖံုးနိုင္ မဖိနိုင္
ဖ်ာလိတ္ပတ္ ခ်ခဲ့ရတဲ ့ ေန ့ေတြကလဲ
မ်ား မ်ား လာပီ.
မေလွ်ာက္ခ်င္ေတာ့ လမ္းမွာ
ငါေတာ့….ေလွ်ာက္ေနတယ္
စိတ္ကေတာ့ ေနာက္ျပန္လွည္ ့သြားပီ.
ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္ေနတဲ ့
ေၾကကြဲညေလးခမ်ာ
ေကာင္းေကာင္းေတာင္ မညရရွာဘူး.
ေရွာင္ေျပးခဲ့တာလား
ေရွာင္ေပးခဲ့တာလား မသိေပမဲ ့
နွလံုးသားေတြေတာ့
ၾကက္ေျခခတ္ ခဲ့ရပီ ေလ.


ရာမ ၂၅